Urodziła się 20 czewca 1925 r. w Kołomyi. Przed II wojną światową była uczennicą żeńskiej szkoły podstawowej, wychowanką w internacie s. Felicjanek przy ul. Janowskiej we Lwowie. Po zajęciu miasta przez wojska radzieckie uczęszczała do koedukacyjnej szkoły średniej (tzw. “dziesięciolatki”) w dawnym gimnazjum żeńskim SS. Notre Dame przy ul. Ochronek 8. Maturę zdała eksternistycznie w Krakowie.
Pracę zawodową rozpoczęła w 1946 r. w Echu Krakowa (najpierw jako maszynistka, później reporterka), później na krótko we wrocławskim Słowie Polskim. Od 1948 r. w Warszawie, gdzie początkowo pracowała jako depeszowiec w Głosie Ludu, a następnie w Expressie Wieczornym (depesze, działy: zagraniczny i kultury). Od 1952 r. w Polskim Radio.
Od 1956 r. w TVP, gdzie przez 25 lat (do kwietnia 1981 r.) tworzyła i prowadziła program publicystyczno-rozrywkowy Tele-Echo, w latach 1965-1968 była także jedną z trojga osób prowadzących “Dziennik telewizyjny”.
W latach 1977-1981 była ponadto twórcą i kierownikiem redakcji kulturalnej w “Dzienniku telewizyjnym”. Po dwu i półrocznej przerwie, od października 1983 do września 1991 r. prowadziła program pt.: Wywiady Ireny Dziedzic.
Towarzysko traktując propozycje, wystąpiła w dwóch filmach: Jutro premiera (1962) i Polowanie na muchy (1969). Grała siebie samą w produkcjach filmowych i telewizyjnych (m.in. Wojna domowa - 1965, Kłopotliwy gość - 1971 i Szczur - 1994). Jest autorką książki Teraz Ja. 99 pytań do mistrzyni telewizyjnego wywiadu (Warszawa 1992).
Obecnie publikuje swoje felietony w niezależnej witrynie dziennikarskiej Studio Opinii.
Witryna powstała w maju 2008 roku jako modyfikacja i rozszerzenie poprzedniej.
Wyobrażam sobie Czytelnika (widza?) tej witryny jako kogoś zainteresowanego mediami, szczególnie telewizją. Teksty tu zamieszczane są rówież adresowane do ludzi zainteresowanych po prostu polityką. Szczególnie serdecznie witam tych, którzy przed laty towarzyszyli jako widzowie moim programom telewizyjnym, specjalnie "Tele-Echu".